Gupikiem w malarię

Czy wiesz, że gupików używano do zwalczania malarii? Ta niewielka rybka doskonale przysłużyła się walce z malarią i to właśnie za jej sprawą pojawiła się po raz pierwszy w Indiach – nie zaś w celu hodowli akwarystycznej.

Gupik pawie oczko jest jednym z najpowszechniejszych gatunków ryb akwariowych w Polsce. Niewiele osób wie, że odegrał on ważną rolę w walce z malarią.

`

Walka z komarami

W latach 50. XX wieku do Indii, w związku z epidemią malarii roznoszoną przez komary, trafiły gupiki prawie oczko. Miały one zastąpić stosowane 30 lat wcześniej z niewielką skutecznością gambuzje pospolite oraz trujące pestycydy, które niewiele zdziałały w walce z komarami, a zatruły zwierzęta i ludzi. Gupiki, dzięki łatwości rozmnażania i szybkiemu przystosowaniu do warunków, w ciągu dwóch lat zdołały zmniejszyć liczbę przypadków chorób na malarię dzięki zjadaniu larw komarów. Było to jednak rozwiązanie tymczasowe – ze względu na bardzo złe parametry wody w końcu gupiki zaczęły odżywiać się łatwiejszym do zdobycia pokarmem. Nadal jednak są jednym z najpowszechniejszych gatunków ryb w Indiach.

Powtórka z pomysłu

Warto wiedzieć jednak, że Światowa Organizacja Zdrowia również skorzystała z pomysłu wykorzystania gupików. Dziś, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Europie, Gupik pawie oczko jest jednym z elementów biokontroli populacji komarów, zwłaszcza w okolicach miast.

Największa kradzież i odkrycie nowej mutacji prętnika

Czy wiesz, że prętnik karłowaty w odmianie „zachód słońca” został rozpowszechniony po kradzieży z pilnie strzeżonej farmy akwarystycznej? Odmiana ta została skradziona w ogromnej liczbie ponad 32 tysięcy osobników.

Prętnik karłowaty znany jest w akwarystyce od dawna – już na początku XX wieku był obecny w Europie. Pochodzi jednak oryginalnie z Azji.

Kradzież nowej odmiany

Generalnie ryba ta w warunkach dzikich żyje przede wszystkim w miejscach dość ubogich w tlen; spotyka się je przede wszystkim w rzekach, ale i stojących zbiornikach wodnych czy nawet na mokradłach. I to właśnie w Azji hodowcy w zupełnym ukryciu tworzyli mutację tej ryby, osiągając w końcu jej czerwone barwy. Odmiana ta zwana była „czerwonym lalisem” albo, bardziej romantycznie, „zachodem słońca”. Z takiej fermy skradziono właśnie przedstawicieli tej mutacji, sprzedając ich następnie jako odmianę „gukengi”, a tym samym – informując świat o powstaniu nowej, barwnej odmiany prętnika.

Ceniony gatunek

Prętnik karłowaty jest gatunkiem dość cenionym, również z uwagi na jego piękno. Pomiędzy samicami i samcami widoczny jest dymorfizm płciowy – samce są  o wiele ładniej ubarwione. To właśnie osobniki męskie zostały uprowadzone podczas pamiętnej kradzieży z Singapuru. 

Jak ryba akwariowa przeżyje bez wody?

Jak ryba bez wody?

Czy wiesz, że wężogłów chiński może nawet cztery dni pozostawać poza wodą? Te niezwykłe, uważane za inwazyjny gatunek ryby są w stanie przemieścić się z jednego zbiornika do drugiego w poszukiwaniu odpowiednich warunków czy pokarmu.

Wężogłów jest gatunkiem spotykanym obecnie dość powszechnie i z jednej strony uważanym za rybę idealną do konsumpcji, z drugiej zaś – za groźnego dla ekosystemu drapieżnika. Jego zdolność przystosowania się do warunków wcale nie pomaga.

Wytrzymały drapieżnik

Wężogłów chiński oryginalnie pochodzi w regionów Chin, Korei, ale również Rosji. Posiada niezwykłe zdolności do przystosowania się do każdych warunków. Z jednej strony doskonale radzi sobie w zbiornikach ubogich w tlen. Z drugiej, gatunek ten świetnie radzi sobie poza zbiornikiem wodnym – może tam przebywać w krótkim czasie, gdy przemieszcza się do innego zbiornika bądź szuka pożywienia. Znane są jednak przypadki, gdy wężogłów poza zbiornikiem spędził nawet do czterech dni, poszukując idealnych warunków oraz pożywienia. Wystarczy, że środowisko jest wilgotne, a skóra ryby – mokra.

Groźny dla ekosystemu

Wężogłów chiński jest gatunkiem groźnym dla ekosystemu, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie nie ma naturalnych wrogów. Jest w stanie zapolować na drobne stworzenia na lądzie – jest mięsożerny i drapieżny. Odmiana chińska osiąga do metra długości, ale spotyka się również osobniki mające do trzech metrów.