Gupik Endlera - krótko żyjąca piękność

Gupik Endlera to ryba z rodziny pękniczkowatych zamieszkująca słodkie i słone wody w Stanach Zjednoczonych, od Południowej Karoliny aż po Luizjanę.

Mniejszy samiec osiąga ledwie 2 cm długości, jest znacznie smuklejszy i bardziej kolorowo ubarwiony . Samica natomiast  jest znacznie większa i dorasta do 4,5 cm. Gupik Endlera to bardzo łagodny gatunek, który większość czasu spędza w górnych i środkowych partiach akwarium. W przeciwieństwie do innych żyworódek nie mają skłonności do zjadania potomstwa. Najlepiej trzymać je w większej grupie.

W środowisku naturalnym odżywiają się planktonem i larwami owadów, w akwarium akceptują większość podawanych drobnych pokarmów. Można je karmić pokarmami suchymi, regularnie urozmaicając dietę pokarmami żywymi lub mrożonymi.

Gupik Endlera wymaga jednak odpowiednich warunków, dzięki którym może żyć nawet… 2 lata. Warto mieć to na uwadze, gdyż w warunkach amatorskich średnio żyje jedynie 7-8 miesięcy. Tego typu ryby preferują ciepłą wodę o odczynie obojętnym. Optymalny będzie przedział 20-26 °C. Co ciekawe, w cieplejszej wodzie szybciej będą rosnąć, ale to przełoży się na ich krótką żywotność. Ze względu na rozmiar samców, nie będą pasowały do akwarium ogólnego z większymi rybami. Najlepiej trzymać je w większej grupie w akwarium jednogatunkowym, lub z łagodnymi rybami podobnych rozmiarów i o podobnym usposobieniu jak Kiryski, Razbory.

Pielęgnica papuzia - ryba tylko hodowlana

Pielęgnica papuzia to niewystępująca w naturze ryba akwariowa, którą wyróżnia przede wszystkim niepowtarzalna uroda. Ryba z rodziny pielęgnicowatych występuje jedynie w hodowli akwariowej.

Gatunek ten może osiągnąć nawet 30 cm długości. To, co ją wyróżnia to krągłe ciało i zwężony pysk, który się nie zamyka, przez co sprawia trudności z przyjmowaniem pokarmu. Gatunek występuje w rozmaitych kolorach, ale także wariantach genetycznych. Często można spotkać sztucznie barwione pielęgnice, które często chorują i żyją znacznie krócej. Cechujące się wytrzymałością ryby są zalecane nie tylko dla zaawansowanych, ale również dla początkujących akwarystów.

Dla młodych ryb odpowiednie będzie akwarium liczące 120 litrów. W przypadku dorosłych zalecana jest pojemność 240 litrów. Za dekorację mogą posłużyć kamienie i korzenie, które będą stanowiły doskonałe schronienie dla ryb. Z racji tego, że Pielęgnice papuzie powodują duże zanieczyszczenia niezbędny będzie zakup wydajnego filtru.

Rozmnażanie tego gatunku w warunkach akwariowych należy do rzadkości. Z reguły samce są bezpłodne, co powoduje, że farmy stosują hormony mające na celu zwiększenie płodności. 

Zbrojnik niebieski (potocznie GLONOJAD) jest mięsożerny!

Czy wiesz, że Zbrojnik niebieski, popularnie nazywany glonojadem, tak naprawdę wcale
nie jest roślinożerny? O ile młode rybki spożywają głównie glony, o tyle dorosłe osobniki
spożywają również bardzo chętnie produkty pochodzenia zwierzęcego. Niech więc nie zdziwi Cię fakt, że jeśli nie dostarczysz zbrojnikom zróżnicowanego pożywienia, znajdą je sobie wśród
mniejszych okazów w Twoim akwarium.

Kilka słów o zbrojniku niebieskim 
Zbrojniki niebieskie są stosunkowo niedużymi rybami – osiągają ok. 10 cm długości. W sklepach są mylone ze Zbrojnikami pospolitymi mimo znaczących różnic w wyglądzie. Pochodzą z Ameryki Południowej, gdzie zamieszkują kamieniste strumienie w górnym i środkowym dorzeczu Amazonki. Mają czarne ubarwienie pokryte jasnymi plamkami  oraz jasne krawędzie na płetwie grzbietowej i odbytowej. Cechą charakterystyczną  wszystkich zbrojników jest duża głowa oraz wysoka płetwa grzbietowa. Dodatkowo  samce są znane ze swoich narośli w kształcie kolców

Żywienie
Zbrojniki niebieskie w młodości żywią się głównie glonami. Z tego powodu często są kupowane w
ramach naturalnego oczyszczacza szyb akwarium. Na krótką metę jest to dobre i
satysfakcjonujące rozwiązanie, jednak taka dieta zdecydowanie nie wystarczy
dorosłemu glonojadowi. Niezbędne jest dokarmianie zbrojnika warzywami, np.
ogórkiem, sałatą lub gotowaną marchewką, a także parzonymi płatkami owsianymi i
rybim mięsem! Nie można przy tym zapominać, że zbrojniki uaktywniają się
wieczorami, więc należy odpowiednio dostosować porę karmienia do ich naturalnego
cyklu dobowego.

Drewno na trawienie
Akwarium, w którym znajdują się zbrojniki niebieskie, powinno być zaopatrzone w
miękkie drewno. Glonojady zeskrobują wierzchnią warstwę drewna, która pomaga im
w trawieniu. Dodatkowo solidny kawałek korzenia lub kory posłuży im za kryjówkę.

Mieczyk a zmiana płci

Mieczyk Hellera to bardzo popularna wśród akwarystów ryba, głównie dzięki jej intensywnym barwom, które świetnie prezentują się w zbiorniku. W naturze występują w wielu odmianach kolorystycznych, jednak w sprzedaży najczęściej można spotkać mieczyki w kolorze pomarańczowym, niekiedy wpadającym w czerwień. Popularne są głównie odmiany czerwone z czarnymi płetwami, jak Wagtail czy Tuxedo, forma weloniasta czy berlińska z czarnym tyłem. Mieczyki mają swoje wymagania dotyczące pojemności zbiornika, filtrowania i częstotliwości podmian wody czy temperatury, jednak swoją urodą i ruchliwością wynagradzają cały trud. A dodatkowo mieczyk to także ryba, która zaskakuje.

Płeć nie do końca znana

Mieczyk Hellera źle znosi konkurencję innych samców i dopiero w otoczeniu swojego haremu jest spokojny, dlatego na jednego samca powinno przypadać 2-3 samice. Trzeba pamiętać o tym przy zakupie. Odgadnięcie płci u młodych ryb nie jest łatwe, jednak doświadczony sprzedawca da sobie radę. Samice są zwykle okrąglejsze i nieco większe, a u młodych samców widoczne są zaczątki miecza.

Teoretycznie mamy już nasze stadko ale to rozwojowa sytuacja, które może się zmienić. Dlaczego? Dlatego, że mieczyki Hellera mają umiejętność zmiany płci. Zdarza się, że samica zmienia się w samca, nawet jeśli już rodziła. Zanika u niej plamka ciążowa, a następnie wyrasta miecz i gonopodium. Samcom w trakcie przemiany zanika gonopodium, natomiast miecz zostaje na miejscu. Zjawisko to, odkryte w 1926 roku, było długo kwestionowane przez naukowców. Ostatecznie uznano je za fakt w roku 1980, jednakże podłoże zmiany płci u mieczyków wciąż jest nieznane. 

Gupikiem w malarię

Czy wiesz, że gupików używano do zwalczania malarii? Ta niewielka rybka doskonale przysłużyła się walce z malarią i to właśnie za jej sprawą pojawiła się po raz pierwszy w Indiach – nie zaś w celu hodowli akwarystycznej.

Gupik pawie oczko jest jednym z najpowszechniejszych gatunków ryb akwariowych w Polsce. Niewiele osób wie, że odegrał on ważną rolę w walce z malarią.

`

Walka z komarami

W latach 50. XX wieku do Indii, w związku z epidemią malarii roznoszoną przez komary, trafiły gupiki prawie oczko. Miały one zastąpić stosowane 30 lat wcześniej z niewielką skutecznością gambuzje pospolite oraz trujące pestycydy, które niewiele zdziałały w walce z komarami, a zatruły zwierzęta i ludzi. Gupiki, dzięki łatwości rozmnażania i szybkiemu przystosowaniu do warunków, w ciągu dwóch lat zdołały zmniejszyć liczbę przypadków chorób na malarię dzięki zjadaniu larw komarów. Było to jednak rozwiązanie tymczasowe – ze względu na bardzo złe parametry wody w końcu gupiki zaczęły odżywiać się łatwiejszym do zdobycia pokarmem. Nadal jednak są jednym z najpowszechniejszych gatunków ryb w Indiach.

Powtórka z pomysłu

Warto wiedzieć jednak, że Światowa Organizacja Zdrowia również skorzystała z pomysłu wykorzystania gupików. Dziś, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Europie, Gupik pawie oczko jest jednym z elementów biokontroli populacji komarów, zwłaszcza w okolicach miast.

Największa kradzież i odkrycie nowej mutacji prętnika

Czy wiesz, że prętnik karłowaty w odmianie „zachód słońca” został rozpowszechniony po kradzieży z pilnie strzeżonej farmy akwarystycznej? Odmiana ta została skradziona w ogromnej liczbie ponad 32 tysięcy osobników.

Prętnik karłowaty znany jest w akwarystyce od dawna – już na początku XX wieku był obecny w Europie. Pochodzi jednak oryginalnie z Azji.

Kradzież nowej odmiany

Generalnie ryba ta w warunkach dzikich żyje przede wszystkim w miejscach dość ubogich w tlen; spotyka się je przede wszystkim w rzekach, ale i stojących zbiornikach wodnych czy nawet na mokradłach. I to właśnie w Azji hodowcy w zupełnym ukryciu tworzyli mutację tej ryby, osiągając w końcu jej czerwone barwy. Odmiana ta zwana była „czerwonym lalisem” albo, bardziej romantycznie, „zachodem słońca”. Z takiej fermy skradziono właśnie przedstawicieli tej mutacji, sprzedając ich następnie jako odmianę „gukengi”, a tym samym – informując świat o powstaniu nowej, barwnej odmiany prętnika.

Ceniony gatunek

Prętnik karłowaty jest gatunkiem dość cenionym, również z uwagi na jego piękno. Pomiędzy samicami i samcami widoczny jest dymorfizm płciowy – samce są  o wiele ładniej ubarwione. To właśnie osobniki męskie zostały uprowadzone podczas pamiętnej kradzieży z Singapuru. 

Jak ryba akwariowa przeżyje bez wody?

Jak ryba bez wody?

Czy wiesz, że wężogłów chiński może nawet cztery dni pozostawać poza wodą? Te niezwykłe, uważane za inwazyjny gatunek ryby są w stanie przemieścić się z jednego zbiornika do drugiego w poszukiwaniu odpowiednich warunków czy pokarmu.

Wężogłów jest gatunkiem spotykanym obecnie dość powszechnie i z jednej strony uważanym za rybę idealną do konsumpcji, z drugiej zaś – za groźnego dla ekosystemu drapieżnika. Jego zdolność przystosowania się do warunków wcale nie pomaga.

Wytrzymały drapieżnik

Wężogłów chiński oryginalnie pochodzi w regionów Chin, Korei, ale również Rosji. Posiada niezwykłe zdolności do przystosowania się do każdych warunków. Z jednej strony doskonale radzi sobie w zbiornikach ubogich w tlen. Z drugiej, gatunek ten świetnie radzi sobie poza zbiornikiem wodnym – może tam przebywać w krótkim czasie, gdy przemieszcza się do innego zbiornika bądź szuka pożywienia. Znane są jednak przypadki, gdy wężogłów poza zbiornikiem spędził nawet do czterech dni, poszukując idealnych warunków oraz pożywienia. Wystarczy, że środowisko jest wilgotne, a skóra ryby – mokra.

Groźny dla ekosystemu

Wężogłów chiński jest gatunkiem groźnym dla ekosystemu, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie nie ma naturalnych wrogów. Jest w stanie zapolować na drobne stworzenia na lądzie – jest mięsożerny i drapieżny. Odmiana chińska osiąga do metra długości, ale spotyka się również osobniki mające do trzech metrów.